ÜLKÜCÜ İŞİNİ YARIM BIRAKMAZ MI?

Geçmişte, bir başka değişle sağ sol olaylarından sonra ülkücülere bir kalıp yerleştirildi ve günümüze kadar bu kalıp kullanıldı kullanılmaya da devam ediyor. Neymiş efendim ülkücüler eli kanlı bir mafya bozuntusu imiş. Geçmişte sağ sol olaylarında çok solcu canı almış. Tabi bu suçlamalar solculardan ve muhafazakar kesimden geliyor ülkücülere. Ülkücüler eli kanlıydı da solcular çok mu masumdu peki? Onlar hiç silah kullanmadı ve insan öldürmedi de hep ülkücüler mi öldürdü? Bu suçlamalara sadece yersen! Denilebilir. Başka bir kalıpta ülkücülerin hali hazırda  mafya ve kabadayı gibi davrandıklarını ve ülkü ocaklarındaki yönetimlerinin vasıfsız oldukları yönünde. Tabi şehit Fırat’ı siz kabadayı olarak gösterirseniz, en büyük acımasızlığı yapmış olursunuz şayet o vatanı için şehit düşen bir ülkücüydü. Gerçekten de ülkü ocaklarında vasıfsız ve mafya bozuntuları mı vardı derken? Türkmen beyi Devlet Bahçeli bir açıklama yaptı: “Ülkücü işini yarım bırakmaz.” Bu söz MHP muhalif kanadından olan Sinan Oğan’a saldırıdan sonra denilmişti. Daha sonra diğer muhaliflere Özdağ ve Halaçoğlu’na saldırıda bulunuldu. Ve Türkmen beyi hala aynı söylemlere devam etti.

Ülkücü işini yarım bırakmaz…

            Bu nasıl talihsiz bir cümledir ki ülkücülere yapılan suçlamalara ve düşmanlarını sevindirmiştir. Peki bu cümleyi ülkücülerin lideri nasıl söyleyebilir. Ülkücü nedir? Ülkücü vuran kıran öldüren kabadayılık yapan git deyince giden gel deyince gelen bir kukla mıdır? Yoksa ülkücü vatanı için savaşan vatanperver bir istiklal öncüsü müdür? Ve hareketin lideri bu sözleri söyleyemez. Yada söylememeli. Evet. Ülkücülerin mizahında bir sertlik var. Olmalı da. Fakat ülkücüler asla kabadayı ve mafya bozuntusu değillerdir.

Koltuk sevdası…

            Devlet Bey son zamanlarda ağır seçim kayıpları yaşamış ve koltuğu sallantıya girmiştir. Üstelik bu sefer koltuk gitti gidecek konuma gelmiştir. Bir de karşısındaki muhalifler oldukça güçlüdür. Bahçeli o koltuğu kendi kendine bırakmayıp değişik yollara gitmiş ve muhalifleri bertaraf etmeye çalışmıştır. Fakat buda işe yaramayınca yıllardır karşı çıktığı sayın Erdoğan ile aynı safta yer almış ve evet propagandası yürütmeye başlamıştır. Daha önce başkanlık sistemine şiddetli bir şekilde karşı da çıkmışlığı vardır. Ama siyasettir bu zamanla fikirler değişebilir. Fakat Bahçeli’ninki öyle görünmüyor. Onun ki koltuğunu sağlamlaştırma ve muhaliflere direnme planı gibi görünüyor. MHP bitiyor, bitiriliyor.

Akşener felaket olur. Özdağ lider ve diğerleri de yardımcı olursa MHP uçar.

            Akşener hakkında fetö suçlamaları var. Ama bu suçlamalar ne kadar gerçek ne kadar doğru onu bilemem. Ama bildiğim çok iyi bir şey var oda; Akşener’in MHP’nin başına gelirse felaket olacağı. Çünkü Akşener lider vasıfta değil. Siyasi yöneticiliği zayıf. MHP’yi iktidar yapsa bile ülkeyi yönetecek vasıfta değil. Yani kısacası Akşener, Devlet Bahçeli’nin bayan versiyonudur. İşin ilginç tarafı, MHP’li adaylar arasında da en çok onun taraftarı bulunmaktadır. Bir diğer aday Ümit Özdağ, herek ilmiyle gerekse vizyonuyla MHP’ye yakışan bir genel başkandır. Sinan Oğan ve Halaçoglu’da ona yardımcı olduğu takdirde MHP’yi çok iyi yerlere getirirler. Ama Akşener’e dikkat etmek lazım. Başa o geçeceğine Devlet beyin kalması daha mantıklı.

Birlik ve beraberlik çok hoş ama ne kadar samimi?

            Erdoğan ve Bahçeli arasındaki ittifak çok hoş… Türkiye’de iki siyasi figürün birlikte hareket edebilmesi hasret kalınmış durumlardandı. Sayın Erdoğan’a Çağrı beylik, Bahçeli’ye ise Tuğrul beylik çok yakışır. Tarihten anlayanlar neden bu ikiliyi Erdoğan ve Bahçeli’ye benzettiğimi anlamışlardır. Ama bu birlik ve beraberlik ne samimi? Koltuk ve kendini sağlamlaştırma politikası sonucu bir birlik oluşturulduysa, bu birlik ve beraberlikten fazla bir şey de bekleyemeyiz…

Ülkücü işini yarım bırakmaz mı?

ADVOCAT'IN SUÇU NE?

Bir ordu düşünün. Güçlü ve potansiyeli yüksek bir ordu… Bu ordunun komutanı da hatırı sayılır güçlü bir komutanı var. Ama her nedense bu ordu savaşlarda başarısız oluyor. İşte Fenerbahçe’nin tamda durumu bu… Kağıt üstünde bakıldığında güzel bir kadrosu ve iyi bir teknik direktörü var. Ama işler pekte yolunda gitmiyor. Son zamanlarda galibiyet almayı başarsa da takım pek iyi görünmüyor. Şampiyonluk da gitti sayılır. Peki Fenerbahçe neden bu durumda?

Takımlar kötü gittiğinde, bunun sorumlusu olarak teknik direktörler gösterilir. Daha sonrada oyuncular ve yönetim. Doğal olarak da Fenerbahçe de ki bu kötü gidişin sorumlusu olarak, teknik adam Advocat gösterildi. Daha sonra zincirleme olarak oyuncular ve yönetim. Yalnız Advocat’a bu kadar yüklenilmesi pek doğru değil. Zira Advocat bu sezonki ikinci teknik direktör. Advacot’tan önceki teknik direktörde başarılı olmamıştı.

Fenerbahçe’deki problemlerden bir tanesi ve en büyüğü oyuncuların yetersizliği ve ruhsuzluğu… Kağıt üstünde baktığımızda oyuncular yüksek potonsiyelli görünse de bunu sahada yansıtamıyorlar. Dikkat ettiğinizde Advacot’ın basın toplantılarında oyuncularının neden böyle oynadıklarını anlamadığını belirttiğini ve onları eleştirdiğini görürsünüz. Yani problemin çoğu teknik adamlarda değil oyuncularda. Hangi teknik direktör gelirse gelsin bu oyuncularla en çok ligde ikinci olunur ve ötesine geçilmez.

Bunların dışında Fenerbahçe de yerli oyuncu problemi var. Fenerbahçe eskiden beri Anadolu klüplerinde ki en iyi yerli oyuncularını diğer büyüklerle alma yarışına girmiş, bu oyunculara yüksek mevlalar ödemiştir. Ama bu oyuncular beklenileni bir türlü verememiştir. Örneğin eskilerden Mehmet Topuz, şimdilerden ise Alper topuk ve Ozan Tosun. Bu oyuncular Anadolu klüplerinde isim yapmış olmalarına rağmen Fenerbahçe’ye fazla bir katkıda bulunamamışlardır.

İşin özetine gelecek olursak, Fenerbahçe’deki temel sorun teknik direktör sorunu değil oyuncu sorunudur. Bu oyuncularla gelecek sezonda Fenerbahçe’den bir şey beklenemez. Kadroda derin değişiklikler yapılırsa, aç ve hırslı bir teknik direktörde bu kadronun başına getirilirse o zaman Fenerbahçe şampiyonluk düşünebilir.

Advocat'ın Suçu Ne?

PAYİTAHT ABDULHAMİD

Son zamanlarda tarihi diziler ve filimler televizyon ekranlarında ve sinema salonlarında sıkça gösterilmeye başlandı. Özellikle televizyon dizileri pek meşhur oldu ve izlenildi. Kuşkusuz bu diziler Türk halkının tarih öğrenmesinde ve tarih bilincine sahip olmasında büyük rol oynadı. Çok geniş bir tarihimiz olmasına rağmen ve eğitim sistemimizde tarih öğretimine önem vermemize rağmen, toplumumuz bir türlü tarih öğrenemiyordu. Fakat tarihi diziler sayesinde insanlarımız, Sultan Süleyman’ı onun babası Yavuz’u şehzadelerini sinema filmiyle İstanbul Fethinin detaylarını öğrendi. O kadar ki Sultan Süleyman’ın Şehzade Mustafa’yı boğdurması bile çok tartışıldı. Bunlar hep tarihi dizi ve filimler sayesinde gerçekleşti. İnsanlar, Ertuğrul Gazi’yi Süleyman Şah’ı,  Osmanlının kuruluşunu ve eski Türk geleneklerini öğrendi.

Kurgu şart…

         Meşhur tarihi diziler oynarken reyting rekorları kırarken tartışmalara da yol açtı tabi. Tarihçiler ve tarihini savunanlar yada muhafazakar kesim Sultan Süleyman’ı ve Osmanlı’yı yanlış tanıtılmasından çokça şikayetçi oldular. Pekte haksız sayımazlardı. Eğer siz tarihi diziyi tarihe sadık kalarak içine kurgu katmadan yaparsanız o dizi izlenmez. Kurguya mutlaka yer vermeniz gerekir. Tabiki bunun dozajını iyi ayarlamak lazım. Kurgunun yanında oyuncularında, kaliteli ve rolü iyi taşıması çok önemli tabi.

Payitaht Abdulhamid…

         Tarih severler ve son zamanlarda tarihi dizileri izlemeyi svenler yıllardır. Abdulhamid dizisi bekliyorlardı. TRT daha önce Abdulhamid’in dönemini anlatan dizi denemeleri olmuş fakat bir başarı ve ilgi getirememişti. Nihayet beklenen dizi geldi… “Payitaht Abdulhamid” . Dizi oyuncu kadrosu ve hikayesi bakımından ilgi çekici ve kaliteli tabi ki kurguya bolca yer verilmiş. Dizinin  reytinglere bakıldığında ve oyuncu kadrosuna bakıldığında uzun soluklu olacağı belli. Fakat her tarihi dizilerde olduğu gibi içinde yanlışlar var. Ama bu yanlışları getiren kurgusallıktan başka bir şey değil. Bu başarılı projeleri yapanı tebrik etmek ve bu tip projelerin devamının gelmesini temenni etmek gerekir.

Tabulaştırmamak ve Abartmamak Lazım…

         Dizide Abdulhamid gereğinden fazla abartılmış ve resmen tabulaştırılmıştır. Evet Abdulhamid mükemmel bir padişahtı. Dedeleri Fatih ve Süleyman gibi bir sultandı. Fakat Abdulhamid’i bu kadar abartmak ve onu tabulaştırmak ona verilmiş en büyük zarardır. Zira o zaten büyük bir kişiliktir. Abartmadan ve tabulaştırmadan onu abartmadan anlatmak en doğru olandır.

payitaht Abdulhamid

PARA PAGANİZMİ

paganizmin bir diğer adı da putperestliktir. Yani paganizm bir heykele veya puta tapmak onu tanrısallaştırmak manasına gelir. Bu tapınma sadece heykel değil aşkın olmayan herhangi bir şeye tapmakla da olabilir. Bir eşya veya hayvan yada bir figür gibi… Erhan Altunay yakından takip ettiğim önemli stratejist, ezoterik konularla ilgilenen, sembol bilimiyle uğraşan tarih ve pagan konularını araştıran önemli bir yazardır. Paganizm-1 ve Paganizm-2, Masalcı ve Ayasofya’nın Gizemli Tarihi adlı kitapları vardır. Son dönemlerde de baya meşhur olmuştur. Özellikle Masalcı kitabını okumanızı tavsiye ederim. Yani Erhan Altunay, rahmetli Aytunç Altındal gibi ezoterik bilgilere kafa takış bir isim. Erhan Bey geçende bir programda şu sözleri söyledi ve benim derinden dikkatimi çekti. “Dünya siyasetini belirleyen en önemli şey sanal para akışıdır. Savaş ve küresel terör bundan beslenmektedir”. “Bankalar artık bir mabet haline geldi. Kutsal bir yermiş gibi insanlar bankamatik kuyruklarına ve giriyor. Banka insanı kendine köleleştirdi”.

Bu sözler beni derinden etkiledi. Erhan bey gerçekten de haklıydı. Bankalar bizi kendine köleleştirmişdi. Toplumumuzun çoğunluğu bankasız yapamamakta. Sanki bir ibadet yerine gitmiş gibi banka kuyruklarında ve bankamatik sıralarında beklemekteyiz. Buralara düzenli olarak gitmekteyiz. Bankalara karşı bir bağımlılık söz konusu. Aslında bankalar içten içe yeni bir din olmuş ve bizlerde o dinin mensupları olmuşuz. Bu yeni dinin ismi “para paganizmi” olmuştur. Şimdi düşünelim. İnsanın elinden gelmeyen şeyleri onun yetmediği yerde ona yardım olacak şey nedir? Tabi ki bir aşkın varlık. Yani Yaratıcı, Allah Tanrı. İnsanlar eskiden evlenmek isterlerdi. Ama paraları olmazdı. Hemen dua ederlerdi. Allah’ım bana güç ve para ver de artık evleneyim diye. Ya da iş kurmak isteyen bir genç: “Allah’ım bana dükkan açacak kadar para ver de işimi kurayım”. Artık bu dualara gerek kalmadı. Bankalar sağladıkları kredi olanakları ile insanların bu tip problemlerine çare olabilmektedirler. İş için kredi, ev için kredi, evlilik için kredi bankalarda her şey mevcut. Yani senin gücünün yetmediği yerde artık bankalar var. Yani bankalar senin olmayan parayı seninmiş gibi sana eriyorlar. Seni kendilerine bağlayıp köleleştiriyorlar. Her ayın beşinde yada on beşinde borcunu ödemek için bankamatiklere koşuyorsun. Bu uzun bankamatik kuyrukları ve banka gişe sıraları uzaktan bakıldığında bankayı bir ibadet yeri, sıraya girmiş insanlar da ayin yapmakta olan müritler gibi göstermektedir. Eskiden Türk halkı fakirdi yoksuldu. Ama bu fakirlikte bu yoksullukta İstiklal mücadelesini vermeyi ve kazanmayı bildi. Peki şimdi hayat standartlarımız yüksek. Paramız var. Ama eski fakir halk gibi bir İstiklal mücadelesinin altından kalkabilir miyiz? Hayat standartlarımız düşürüp savaşabilir miyiz? Bize verilen ve bizim olmayan paralarla bizi borçlandıranların hesabı da bu yönde zaten. Bizi kendilerine bağlayıp, hayat standartlarımızı yükletip, kafamızı meşgul ederek bize bazı şeyleri unutturmaya çalışıyorlar. Bize bazı lüksleri vererek o lüksleri kaybetmeme derdine düşürüyorlar. Eskiden halk yoksuldu ama borçlu değildi. Öyle kaybedecek bir akıllı telefonu ya da süper net televizyonu yoktu. Bir vatanı vardı birde tarlası. Sadece derdi oydu. Ve bu derdi ile birlikte vatanını kurtardı.

Şimdi bizler düşünelim. Kaybedecek ne kadar çok şeyimiz var. Fakat hangisi gerçek hangisi bizim? Bu hususta önceden de belirttiğim gibi Erhan Altunay’ın ‘Masalcı’ adlı kitabını doğrudan tavsiye ederim. Uzun sözün kısası hayatta eşya ve canlı sonludur. Bitmeyen tek şey bizi yaratan aşın varlıktır. Bunun için dikkatli olalım ve sonlu ve bizim olmayan şeylere bağlanmayalım.

Not: bağlanmak konusu hakkında fikir kalesi sayfamızda “Hayatın biticiliği ve sonlu olaması Üzerine” adlı yazıyı bulabirisiniz.

para paganizmi